Nowoczesne ocieplenia domów

Jednym z najważniejszych elementów podczas budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pomieszczeń pomimo dodatkowych źródeł grzewczych, które również mają swoją cenę, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka PUR i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, charakteryzującą się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka szybko puchnie, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz wypełnienia wszystkich zakamarków. To sprawia, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej ochrony oraz zmniejsza ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu staje się bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się częściej na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Wady i zalety pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza szczelnym dopasowaniem do podłoża, należą w głównej mierze prosta aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, poziom wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością dużym atutem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, ze względu na co nie zagnieżdżą się w domu tak chętnie. Jest też niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę świetnej klasy zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej w ocenie odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w płomieniu topi się i zwęgla, a po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też dużo obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w trakcie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio położona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zwykle są to maty, płyty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu albo kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Żeby powstała płyta lub mata, zebrany materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice i formuje właściwy kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt mocno, jednak jeżeli tak się stanie, trudno jest ją osuszyć, co może prowadzić do rozwoju grzybów i pleśni. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może być źle zainstalowana, ponieważ trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w trakcie jej aplikowania, dlatego tak jak w przypadku pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto wziąć pod uwagę najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ognioodporność, ciężar czy możliwość wchłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.