Ocieplanie pianą Toruń

Jednym z najważniejszych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego właściwe ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. W ciągu zimy, problemem może być oprócz niedogrzania pokoi mimo innych źródeł ogrzewania, które też mają swój koszt, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak bardzo, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka PUR (poliuretanowa) i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste wykorzystanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, która wyróżnia się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka szybko puchnie, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz wypełnienia wszelkich zakamarków. To sprawia, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz niweluje ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie jest bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się częściej na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dostosowaniem do podłoża, należą w głównej mierze prosta aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim atutem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Dodatkowo pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest również niezła jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR trzeba dodać przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej pod względem odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wskazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w trakcie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo właściwie ułożona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to maty, płyty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Aby powstała mata lub płyta, dostarczony materiał roztapia się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice oraz formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość oraz bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny jest jej absolutna odporność na ogień. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt mocno, jednak jeżeli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może prowadzić do powstawania pleśni i grzybów. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, ponieważ trudniej zatkać nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w trakcie jej nakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR a wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy możliwość wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.