Po odejściu członka rodziny, m. in. małżonka bądź brata, zawsze odbieramy spadek. W niektórych sytuacjach bardzo cieszy on spadkobierców, bowiem łączy się z niemałymi profitami. Wtedy powinniśmy koniecznie spłacić podatek do właściwego urzędu, bowiem taką sytuację określa ustawa z dnia 23 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Powinniśmy wspomnieć, że dziedziczy się nie tylko pieniądze i działkę, lecz również niespłacone pożyczki. Jeżeli matka lub ojciec nie ureguluje ich w czasie swojego życia, po krótkim czasie przechodzą na kolejnych członków rodziny. Możemy się przed tym naturalnie ustrzec, m. in. wyrzekając się spuścizny akceptując odpowiednią umowę. Warto iść do profesjonalnego prawnika, który objaśni nam tajniki prawa oraz pokaże, w jaki sposób mamy postępować.
Obiektem opodatkowania mogą być przykładowo: spadkobranie naturalne, otrzymywanie majątku zapisanego w testamencie, zachowek (jeśli dziedzic został odrzucony w testamencie), depozyty bankowe (w owym przypadku zmarły członek rodziny musiał dostarczyć tzw. dyspozycję na wypadek śmierci), środki inwestycyjne, jak również pełen dorobek mieszczący się za granicą (jednak w tym przypadku w chwili otwarcia spadku nabywca musi być obywatelem Polski lub być polskim płatnikiem).
Trzeba zapłacić jeszcze podatek wówczas, kiedy uprawomocni się zarządzenie sądu w kwestii dziedziczenia. Słowem, jeśli sąd uzna nabycie spadku. W przypadku kiedy wynajmujemy w tej sprawie adwokata, to on musi koniecznie nam oddać rozporządzenie sądu. Prawie tak samo jest wówczas, gdy akt notarialny poręczający otrzymywanie majątku będzie zarejestrowany.
Istnieje wiele sytuacji życiowych, w których absolutnie nie musimy płacić podatku od spuścizny bądź darowizny. W przepisach podaje się trzy grupy podatkowe. Do pierwszej kwalifikuje się najbliższa rodzina: współmałżonek, oboje rodzice czy pradziadkowie. Do drugiej zaliczają się dzieci brata, ciotki bądź partnerzy rodzeństwa. Do trzeciej grupy zaliczają się inni nabywcy spadku. Stawki wolne od podatku są oznaczane zgodnie z grupą, do jakiej został zakwalifikowany spadkobierca. Dla pierwszej klasy jest to stawka blisko 10.000 zł, dla drugiej – przeszło 7.000 zł, zaś dla trzeciej – prawie 5.000 zł. W sytuacji, kiedy wartość majątku nie przewyższy podanych powyżej kwot, nie powinniśmy składać dodatkowych załączników do urzędu skarbowego.
Zaś, jeśli zyskamy spadek, jakiego wartość jest sporo wyższa niżeli suma zwolniona od podatku, wtedy musimy złożyć zeznanie podatkowe. Trzeba zrobić to w urzędzie znajdującym się w miejscu zamieszkania następcy w ciągu jednego miesiąca od dnia zatwierdzenia wyroku sądu. W następnej kolejności odbierzemy opinię urzędu o wielkości podatku, jaki musimy opłacić w przeciągu 14 dni. Podatek oscyluje w obszarze od paru do kilkunastu procent oraz zależy od przynależności do konkretnej kategorii podatkowej.
Zgodnie z literą prawa każdy dziedzic ma szansę zaniechania nabycia spuścizny, przykładowo w przypadku, kiedy po zmarłym małżonku pozostają jakieś niespłacone zobowiązania. Na podstawie kodeksu cywilnego (art. 1048) spadkobierca niekiedy może przyjąć ugodę z ewentualnym spadkodawcą, w której rezygnuje z dziedziczenia. Taką deklarację musimy podpisać przed otwarciem spadku i jest ona konstruowana w przypadku śmierci spadkodawcy. Ugodę musimy koniecznie nawiązać u rejenta, bowiem w innym przypadku nie będzie nigdzie uznawana.
Trzeba mieć na uwadze, że pierwszym z podstawowych skutków odstąpienia od dziedziczenia jest kompletne wyłączenie z dziedzictwa dzieci, wnuków oraz innych członków rodziny. W ogóle nie możemy także w tej sytuacji przyjąć zachowku.
Po zrezygnowaniu z dziedziczenia można wnioskować o ponowne ustanowienie takiego prawa w dwóch okolicznościach:
1. Testator umieszcza nas w testamencie – w tym miejscu wcale nie chodzi o nabywanie spadku z upoważnienia określonej ustawy, tylko o dziedziczenie z mocy testamentu.
2. Możemy iść znowu do kancelarii notarialnej i zawrzeć umowę o przywrócenie prawa do spuścizny.
Każdy z nas ma przywilej do zarejestrowania testamentu i odrzucenia z niego pewnych krewnych, np. wszystkich, którzy od kilkunastu lat nie mieli z nami kontaktu. Prócz tego jedyną osobą wpisaną do testamentu może być ktoś spoza rodziny. Zachowek należy się dzieciom, wnukom, współmałżonkom oraz rodzicielom, którzy:
Jeśli zajął Cię niniejszy artykuł, kliknij w odnośnik obok – www.prawnik-torun.net – a wynajdziesz o wiele więcej wiadomości, przykładowo poradnictwo prawne.